Afval

Ben jij snel geïrriteerd?

Nee, ik mediteer. Ik volg zes keer per dag in lotushouding mijn ademhaling. Dat vermindert stress en houdt de geest rustig. Daardoor ben ik moeiteloos in staat de vreselijkheden des levens te accepteren. Voor irritatie is er geen plek in mijn leven.

Maar je hebt toch wel iets waaraan je je aan ergert?

Ja, aan mensen die afval op straat gooien. Overal staan afvalbakken. Het is een kleine moeite om je rotzooi in de afvalbak te gooien, toch?

Wat kunnen we daaraan doen?

We moeten ze vierendelen. Bij mij in de wijk hebben je mensen die hun grofvuil gewoon op de stoep zetten. Die denken dat de tandenfee vanzelf langskomt om die teringzooi mee te nemen. Ik heb altijd zin om al dat afval bij die mensen door hun raam naar binnen te flikkeren. Paar oude kranten erbij. Vuurtje. Daar kan ik mij echt op verheugen.

Maar grofvuil wordt toch opgehaald door de gemeente? Daar is toch een procedure voor?

Dat weet ik. Maar die types kunnen niet lezen. En associëren is ook niet hun sterkste kant. Als al die pestzooi wekenlang onaangeroerd bij hun op de stoep blijft staan, dat ze dan denken 'zou er misschien een andere procedure zijn?' Waarschijnlijk schijten ze thuis op het aanrecht en kieperen ze hun etensresten in de keukenla. Dat scheelt weer een vuilniszak. Dan kunnen ze van het bespaarde geld lekker chips kopen. En kipnuggets. Of een extra lange reep chocola, die ze dan opeten als ze met hun vette reet in hun onderbroek op de bank liggen.

Nou, nou, zo erg is het toch niet?

Jawel. Vorige week lag er een complete McDonalds-maaltijd bij mij in de straat. Gewoon aan de bestuurderskant uit de auto geflikkerd. Op twee meter afstand van de afvalbak die de gemeente daar net had geplaatst. Maar ja, stoppen en je rotzooi in de vuilnisbak gooien vergt hersenactiviteit. En gemeenschapszin. Maar de aanwezigheid van die afvalbak had meneer waarschijnlijk niet eens opgemerkt. Zijn ogen waren dichtgeslibd door die vette maaltijd en hij moest natuurlijk schijten van die jerrycan Cola die erbij zat. Met zo'n maaltijd hebben je darmen problemen. Die kunnen ze niet verwerken. Dan schijt je je autostoel nog tijdens het rijden onder en dan heb je geen zin meer om op een afvalbak te letten. Laat staan om er naartoe te lopen. Sterker nog. Je weet niet eens waar een afvalbak voor dient. Zo'n maaltijd tast je denkvermogen aan en dan denken je hersens dat ze in het lichaam van een idioot zijn beland. Wat feitelijk ook zo is, natuurlijk.

Maar mensen met een beperking weten toch niet wat ze doen?

Natuurlijk wel. Deze categorie is beperkt door zijn eigen gedrag. 'ik maak zelluf wel uit wat ik doe' is een van hun gevleugelde uitspraken. Het is ook het enige wat ze kunnen zeggen, want verbaliteit is niet hun sterkste kant. Als je tegen hun zegt dat het een mooie dag gaat worden, antwoorden ze 'ik maak zelluf wel uit wat ik doe'. Als je vraagt wat ze van het regeringsbeleid vinden, zeggen ze 'ik maak zelluf wel uit wat ik doe'. Als je vraagt waarom ze in de keukenla schijten, antwoorden ze 'ik maak zelluf wel uit wat ik doe'. Met mensen die afval op straat gooien is het moeilijk communiceren. Je probeert je aan te passen aan hun niveau, maar dan moet je zelf in je keukenla gaan schijten. Dat gaat me dan net weer te ver. Daarom opteer ik voor vierendelen. Of de elektrische stoel. Ook goed. Dan gooi ik hun restanten zelluf wel in de vuilnisbak.

Dan ligt hier voor de gemeente toch een uitdaging?

Zeker, ze moeten camera's plaatsen. Dat je wordt geflitst als je afval op straat gooit en dat je dan gelijk wordt opgehaald door een gemeentelijke toezichthouder. Dat die dan zegt dat je een prijs hebt gewonnen en dat je gratis mee mag naar de vuilverbranding. En dat je in de verbrandingsoven mag kijken. Waarbij hij je een zetje geeft, zodat je die tweeduizend graden ook van dichtbij kunt bekijken. En dat je as dan wordt uitgestrooid in je eigen keukenla. Zodat je in het hiernamaals lekker kunt genieten van alle etensresten die je daar hebt verzameld. Dan woon je eindelijk in een biotoop waar je het best tot je recht komt. En dan kan je vrouw lekker in de keukenla blijven schijten. Op je as. Waarmee ze haar reet dan kan afvegen.

Dat is wel een radicale oplossing. Zijn er nog meer zaken waar je je aan ergert?

Nee, eigenlijk niet. Als je mediteert dan blijf je onder alle omstandigheden rustig. Zelfbeheersing en compassie maken zich van je meester en je oordeelt niet. Iedereen zou het moeten doen. Dan wordt de wereld weer een schone plek, waar we in vrede en harmonie met elkaar kunnen samenleven.