Slim

Ben jij slim?

Nou, veertig jaar geleden ruilde ik mijn leven in voor salaris. Sindsdien bepaalt mijn werkgever mijn dagbesteding. Dus om nou te zeggen dat ik slim ben lijkt me wat ver te gaan.

Hoe werkt dat principe dan? Hoe hebben ze je in die val gelokt?

Ja, hoe gaat dat? Je zit op school en rond je twaalfde komen ze vragen wat je wil worden? Je krijgt een CITO-test voor je giechel, je beantwoordt wat vragen en een pijp rokend algoritme met grijs haar bepaalt vervolgens wat je met de rest van je leven gaat doen. Tenminste, zo ging dat 50 jaar geleden.

En daar zit je dan aan vast?

In principe wel. Het is natuurlijk leuk als je een eigen wil hebt maar het is toch prettiger als je je conformeert aan bestaande protocollen zodat je beter inpasbaar bent in het systeem. Maar laten we wel wezen. Wat moet je als man met de Huishoudschool? De tijden mogen dan veranderd zijn maar voor mij waren de afgelopen veertig jaar behoorlijk stigmatiserend. Ik voelde mij ook helemaal niet op mijn gemak in een jurk.

En wat doe je dan op zo’n werkdag voor een werkgever?

In de kern word je de hele dag overstelpt met problemen van anderen. Die moet jij dan gaan oplossen. That's the deal. Je hebt je leven nu eenmaal ingeruild voor salaris. Om je toch het idee te geven dat je zelf ook nog wat in de melk te brokkelen hebt hebben ze bij ons de term medewerker veranderd in behandeld ambtenaar. Een verfijnd stukje psychologische manipulatie waarbij ze jou het idee geven dat je alles zelf kunt bepalen, maar wat er feitelijk op neerkomt dat problemen over een bepaald onderwerp gewoon naar jou kunnen worden doorgeschoven.

Zou je er wel eens willen uitstappen?

O, ja. Dat lijkt me heerlijk. Ik zou graag in een caravan in een bos wonen. Echt vrij in de natuur leven en volledig selfsupporting zijn. Mij helemaal niet druk hoeven te maken om de problemen van anderen en volledig zelf mijn eigen gang kunnen gaan. Van nature heb ik dat ook in me. Maar ja, door werk ga je nou eenmaal tegennatuurlijk gedrag vertonen. Los daarvan. Ik krijg mijn vrouw niet mee. Als ik erover begin pakt ze een broodmes en begint ze Taliban-verzen te declameren. In de bossen is er geen H&M en met pumps op konijnen jagen ziet ze ook niet echt zitten. Selfsupporting in een caravan, prima. Maar dat moet ik dan maar lekker in mijn eentje doen.

Maar dan word je zo’n verwarde geest die ergens in zijn eentje in het bos woont. Lange baard, dampende kleren, stinkend naar zweet...

Dat is grappig, hè? Iedereen die zich niet conformeert aan de maatschappij noemen we gelijk verward. Ik denk dat veel van die verwarde geesten beter door hebben waar het eigenlijk om draait dan al die conformisten. Ik keek altijd met veel plezier naar het programma Dennis en de Vrije Geesten. Dan gaat Dennis van der Geest langs bij mensen die om een of andere reden hadden besloten niet te leven zoals alle andere mensen dat doen. Gewoon hun eigen gang te gaan. Ik was jaloers op die man die vrijwel zonder geld met paard en huifkar door Europa trok.

Maar deed die man dat niet alleen omdat Dennis oud-wereldkampioen judo in het zwaargewicht is? Dat hij dacht laat ik mij maar conformeren aan wat Dennis wil anders breekt hij straks alle botten in mijn lichaam? Dat we eigenlijk gewoon naar een man zaten te kijken die helemaal geen vrije geest was? Dat die man gewoon afdelingshoofd of beleidsmedewerker was en ook alleen maar de hele dag zat te vergaderen en naar een beeldscherm te kijken? Dat hij halsoverkop een huifkar en een bus strontspray had gekocht alleen omdat hij door Dennis was gedwongen aan het programma mee te werken? Dat we dus eigenlijk een totaal verkeerd beeld kregen voorgeschoteld? Dat vrijheid helemaal niet bestaat en dat we hooguit de werkelijkheid met een filmpje kunnen manipuleren om het net te doen lijken alsof die wel bestaat? Dat Dennis van der Geest dus eigenlijk gewoon de eerste verspreider van nepnieuws was en dat we daar allemaal zijn ingetuind?

Ja, dat is ook goed mogelijk natuurlijk. Met de kennis van nu kijk ik nergens meer van op. Maar dat doet verder niets af aan mijn verlangen. Als jij nou nog even bij Dennis langs gaat om te vragen of het inderdaad om nepnieuws ging dan regel ik daarna je crematie wel. En nu genoeg gemijmerd. Ik moet weer aan het werk. Kreeg net mijn dagelijkse portie problemen weer toegeschoven. Die moet ik nu echt gaan afhandelen want het salaris voor deze maand is alweer gestort...