Welkom, allemaal. Vandaag de tweede bijeenkomst over het dagje uit-PenO. Michel, heb jij vorige keer leuke suggesties gehoord? Ideeën waarvan de endorfinen door je bilnaad begonnen te gieren?
Nee, het duurde veel te lang. Na een uur ben ik in slaap gevallen.
Jesus, herken jij de opmerking van Michel?
Nee, daar herken ik mij totaal niet in. Ik kwam zelf met concrete voorstellen. We moeten de meerderheid van het personeel ontslaan en bij de rest het salaris halveren. Als we gelijk conform hadden besloten dan hadden we nog tijdens de bijeenkomst de ontslagbrieven kunnen uitreiken. Dan hadden we nu niet zo'n grote zaal hoeven te reserveren.
Ik kan mij je bijdrage nog herinneren, Jesus. Maar de bijeenkomst ging over ons dagje uit. Dan kom je niet met voorstellen om de helft van het personeel te ontslaan en de salarissen te halveren. Dat is niet gezellig. Dat is geen opmaat naar een leuk dagje uit. Daarvoor zoeken we antwoorden op vragen als waar gaan wij met de afdeling naartoe? Is de jaarlijkse werkgeverbijdrage al geïndexeerd? Kunnen we zieke en gepensioneerde collega's ook opvoeren om het budget te verhogen? En zo nee, heeft René van Financiën dan weer een alternatief om dat op slinkse wijze toch voor elkaar te krijgen?
Maar waarom ben ik dan uitgenodigd? Ik ben medewerker-PenO. Ik geef advies over de strategische personeelsplanning. Ik moet de formatie binnen de perken houden om te zorgen dat de kosten niet de pan uit rijzen. Als ik dan met goed overwogen voorstellen kom dan krijg ik te horen dat ik dat niet moet doen.
Kijk om je heen, Jesus. We zijn allemaal medewerkers van PenO. Al die collega's die je nu zo onheilspellend zitten aan te kijken. Het gaat over ons eigen dagje uit. Als we daarover praten dan kom je niet met voorstellen om de helft van het personeel te ontslaan en de salarissen te halveren. Die gelden ook voor hun. Dat druist in tegen de PenO-code. Wat het bestuur of de directeur ook wil? Kom nooit met voorstellen die de arbeidsvoorwaarden verslechteren. En al helemaal niet uit jezelf. Dat is slecht voor je neusbeentje. En voor je loopbaan. Valide carrière maken lukt nu eenmaal beter dan op een bromscooter. Vraag dat maar aan Anton van Inclusie.
Is het dan misschien leuk om een persoonlijke ontwikkelingsdag te organiseren? Dat iedereen een hoofdstuk uit het arbeidsvoorwaardenreglement uit zijn hoofd leert en dat we mekaar dan aan het eind van de dag gaan overhoren?
We gaan helemaal geen dingen uit ons hoofd leren, Jesus. En zeker geen arbeidsvoorwaardenreglement. Op een dagje uit denken we niet aan werk. Dan gaan we alleen maar leuke dingen doen. Werken is niet de meest relaxte bezigheid die uit de evolutie is voortgekomen. Het is inspannend en veroorzaakt stress. Collega's raken volledig total loss van hele dagen vergaderen en spreadsheets invullen. Dan krijgen ze existentiële vragen. Is dit een leven zoals God het bedoeld had? En waarom schiep hij dan ook zonnige terrassen, de zwembroek en Cuba Libre? Bij onze medewerkers leven die vragen ook. Daarom hebben we het dagje uit uitgevonden. Dan gaan we de geest vrij maken van zakelijke beslommeringen. Dan houden we ons niet bezig met werk. Dat heeft Suzan van Relaxen en REM-slaap ons ook verboden.
We kunnen de reis- en verblijfkostenregeling in braille omzetten? En dan aan het eind van de dag kijken wie hem kan lezen?
Ja, Jesus. We kunnen de blindengeleidehond van Patrick ook krachtvoer geven. En een zadel. Dan kan hij zijn hond ook voor het woon-werk verkeer gebruiken. Hou toch op met al die werk gerelateerde onzin. Vandaag gaat het over ons dagje uit. Dan denken we aan zaken als drank, eten en sigaren. Aan dingen die we in het zakelijke leven niet doen. Een peepshow, het sexmuseum. Comazuipen in café de Gele Onderbroek, sjoelbakken in Pandora's Doos. Dat soort dingen. Dat we er allemaal even lekker uit zijn. Dat werkt geestverruimend. Dan maken we het hoofd leeg. Onder invloed van alcohol ontstaan vaak de leukste relaties en handtastelijkheden. Daar kan dan achteraf weer gezellig over geroddeld worden en dat geeft een binding. Daar is zo'n dagje uit voor bedoeld, Jesus. Voor de teamvorming. Om de onderlinge band te versterken. Alle normen en waarden even naar de achtergrond om de ware aard van je collega's boven water te krijgen. Ongegeneerd vooruit met de geit. Met veel losbandigheid en billenknijperij. Precies zoals we het de voorgaande jaren ook deden.
Ik weet niet of Beveiliging dat leuk gaat vinden?
Wat heeft Beveiliging daarmee te maken?
Als we het op kantoor doen dan zien ze het op camera. Dan hebben we het allemaal verschrikkelijk naar ons zin gehad maar krijgen we toch integriteitsvragen. Kan dit wel door de beugel? Is het ethisch nog wel verantwoord? En waarom draagt Michel ondergoed met de naam van Tineke erop?
Jesus, man. Hou nou eens op met die zakelijke benadering. Daarom doen we het niet op kantoor. Het gaat erom dat we een leuk dagje uit beleven. Daar hoeven we geen pottenkijkers bij. Hoe het geweest is horen ze achteraf wel. Bij de koffieautomaat. Wij willen gewoon een gezellig dagje uit waar we na afloop met veel plezier aan kunnen terug denken. En het mag laat worden. Heel laat zelfs. We gaan door tot in de kleine uurtjes en we stoppen pas als niemand zijn eigen naam nog kan zeggen. Aan regels houden we ons niet. Dat doen we iedere dag al. Denk jij wel eens terug aan de dagen dat je zo heerlijk hebt zitten reguleren en debatteren? Nee, toch? Het serieuze deel van je leven heb je geskipt. Dat was nodig omdat er brood op de plank moest komen. Dat zijn formaliteiten die je hersens weigeren vast te leggen. De dingen die ze onthouden zijn de dingen die niet door de beugel kunnen. Dat je ongegeneerd dubbel hebt gelegen om foute grappen. Dat je onder kantoortijd de hele dag cartoons van Gummbah hebt bekeken. Dat je van je barkruk viel omdat je teveel gedronken had. Op die momenten kreeg je out of the box inzichten. Dat je niet de hele dag met een gespannen gezicht naar een beeldscherm hoeft te kijken. Dat het leven ook een feest kan zijn waar je op ieder moment van de dag met volle teugen van kunt genieten. En angst dat het gaat uitlekken hoef je bij ons niet te hebben, Jesus. Vertrouwenspersoon Marco gaat ook mee. Dan weten we zeker dat er niets wordt doorverteld. Zo, nu weet je een beetje welke kant we op willen. Paul, kan jij Jesus even concreet laten horen waar we aan zitten te denken?
Ik dacht aan een dagje de Wallen. Ik werk daar iedere zaterdag in café de Baflep van Benjamin Zaadstengel. Een Mokumse dyslecticus die bij de naamgeving van zijn bar de klinkers heeft verwisseld. Veel gekker dan wat ik daar meemaak kan het niet worden. Als we out of the box willen gaan dan moeten we daar wezen. Maar het is zo'n losbondig zooitje dat Femke Halsema de Wallen wil verplaatsen. Voor de laatste Sodom en Gomorra-ervaringen moeten we snel zijn, anders is het voorbij. Dan zijn de Wallen verplaatst naar Wibra Teenslipper-plantsoen en kunnen we de losbandigheid wel vergeten.
Kijk, dat is nou een goed voorstel, Jesus. Je merkt gelijk dat Paul hier al wat langer zit. Iedereen akkoord met een dagje naar de Wallen?
Zeker. Perfect. Kunnen we niet meteen al gaan?
Rustig, rustig, mannen. Ik mail vanmiddag eerst nog even naar de vrouwelijke collega's wat we besloten hebben. Dat lijkt mij in deze tijd wel zo netjes.
Comments