De Meningenfabriek

Welkom bij de Meningenfabriek. Waarmee kan ik u van dienst zijn? 

Ik heb nooit een mening. Dat is lastig. Ik heb altijd nachtmerries over zo'n journalist van GeenStijl. Dat die op straat ineens een microfoon onder mijn neus drukt en dan vraagt "Wat vindt u van de stikstofuitstoot in Leipsjezerveen? Moet boer Harms opgehangen worden, of vindt u Milieudefensie een stel nazi's die beter naar Mars kunnen verhuizen?" Dan sta ik met een bek vol tanden. Dan zou ik echt niet weten wat ik moet zeggen.  

Daar kunnen we u bij helpen. Laten we gelijk maar beginnen. Wat vindt u van oorlog? 

Daar ben ik tegen. 

En de oorlog in Oekraïne? 

Daar ben ik voor. De Oekraïners moeten zich verdedigen. Die Russen moeten hun land uit. 

Stop maar. Ik zie al wat het probleem is. U heeft tegenstrijdige meningen. De een is tegengesteld aan de ander, dus die kunnen tegen elkaar worden weggestreept. Dan hou je per saldo geen mening over. Aan nuancering heeft u niets in deze wereld. Ik ga u een aantal vragen stellen en dan gaan we ervoor zorgen dat u voortaan wel een mening heeft. Bent u er klaar voor?

Dat weet ik nog niet.

Wat zou u zeggen als uw chef steeds aan de borsten van uw collega zit? Zegt u dan "rot op vuile klootzak. Als je dat nog een keer doet dan sla ik je op je kin"?  

Ik denk dat ik dat misschien wel zou willen zeggen. 

Maar uw chef is net zo groot als Badr Hari. Hij heef vuisten als sloopkogels en hij houdt er niet van als ondergeschikten bijdehand tegen hem gaan doen.

Dan zou ik hem uitschelden. Nou ja, inwendig dan.  

Maar hij gaat over uw salaris. Aan uw gezicht kan hij zien wat u denkt en hij zal ter plekke het Goede Gesprek met u aangaan. En zeggen dat u ontslagen bent.  

Oei, dan zou ik er toch voor kiezen om nonchalant om mij heen te kijken. En tegen mijn collega zeggen dat ze niet zo moet zeuren. Wat doet die man nou goed en wel? Hij zit alleen maar aan haar borsten. En het is haar chef.  

En daar gaat het verkeerd! U bent niet assertief. U heeft wel een mening maar u slikt hem door. U laat uw collega in de steek, alleen maar omdat u bang bent ontslagen te worden. Daar kan je tegenwoordig niet mee aankomen. Ga de confrontatie aan. Positioneer uzelf denkbeeldig op een meer assertieve manier. Recht uw schouders. Zet uw benen op schouderbreedte en ga de confrontatie aan. 

Oké. Ik ga het proberen. "Zeg, Wanda. Waarom mag de chef niet even aan je borsten zitten? Wat is nou precies het probleem? Laat die man. Je zit op je werk en daar heerst een hiërarchische verhouding. Hij is je baas. En het is een man. Als je daar niet tegen kunt, zoek dan een andere baan." 

Nee, lul. Je moet je positioneren tegenover die chef. Die man is grensoverschrijdend bezig. Dan ga jij niet tegen je collega zeggen dat ze dat maar goed moet vinden. Dan zeg je daar wat van.  

Tegen mijn chef? 

Ja, tegen je chef. Wat kan jou het nou schelen wat die man zijn functie is? Het is een lul de behanger en dat moet je rechtstreeks in zijn gezicht zeggen. En als je dan in het ziekenhuis belandt, dan moet dat maar. Het is voor de goede zaak. En dan heb je getoond dat je geen slapjanus bent, maar een mening hebt. Daar kwam je toch voor? Je wilde toch een mening hebben? 

Ja, maar als ik daardoor in het ziekenhuis beland, dan is het misschien beter om geen mening te hebben. Dat is veiliger. En beter voor mijn carrière.  

Maar dan hebben we straks een wereld met allemaal slapjanussen. Mensen die nooit een mening hebben. Alleen maar om zelf goed weg te komen. Dan leven we in een wereld van sukkels. Ik had vroeger een chef die merkwaardig gedrag vertoonde. Hij maakte mijn vrouwelijke collega aan het huilen. Toen ben ik als jong ventje zijn kamer binnengestapt en heb hem midden in zijn gezicht gezegd dat iedereen hem een gigantische lul vond.

Scheldend? En met een agressieve houding?

Nee, stotterend. Met een knalrode kop en hyperventilerend van de zenuwen. Waardoor mijn chef dacht dat ik een epileptische aanval had. Maar daar ging het niet om. Hij was een lul en ik ben gewoon zijn kamer binnengelopen. Mijn chef belde gelijk een ambulance en heeft mij laten afvoeren naar het ziekenhuis. Maar dat maakt niet uit. Ik heb hem de waarheid verteld en daarna hebben we nooit meer last van hem gehad. Maar dat kan ook zijn, omdat hij die dag met pensioen ging. Dus wat ga jij nu voortaan doen, als je chef grensoverschrijdend gedrag vertoont?      

Dan ga ik stotterend, met een knalrode kop en hyperventilerend van de zenuwen een epileptische aanval simuleren.

Precies, dat zal die leidinggevende leren. Sukkel.