Duitse herder

Mag ik u wat vragen?

Liever niet, ik was vroeger een Duitse herder.

Toch niet tijdens de oorlog?

Nee, tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten.

Maar wat heeft een kabeljauw met een Duitse herder te maken?

Helemaal niets. U begint erover.

Meen je dat nou?

Ja, u vroeg wanneer ik een Duitse herder was.

Dat komt door mijn ziekte.

Wat heeft u dan?

Watergruwel.

Dat is geen ziekte. Dat is een traditioneel Nederlands nagerecht, met gort, krenten, rozijnen en bessensap.

Dat is mij niet bekend.

Het wordt ook Krentjebrij genoemd. Dat is in uw geval beter, want dat klinkt meer als een ziekte. Dan hebben de mensen er een beeld bij.

De bekende puistenkrans rond je mond, zoals pubers die hebben?

Precies. Maar u bent toch geen puber meer?

Dat moet je niet zeggen. Ik had gisteren mijn eerste zaadlozing.

Dan was u er laat bij. Ik ejaculeerde al toen ik acht was.

Op achtjarige leeftijd heb je toch nog geen zaadlozing?

Een Duitse herder wel. Het gebeurde tijdens een training. Toen ik naar de hondentrainer keek.

Was het een aantrekkelijke vrouw?

Nee, Maurice de Hond. Hij peilde hoe ik er fysiek bijstond en dat maakte ik hem in één keer duidelijk. Vreemd dat jij je eerste zaadlozing pas zo laat kreeg?

Van Watergruwel word je traag. Dan loop je de hele dag met een zwemband om te schreeuwen dat je niet wil zwemmen. Daardoor raak je vermoeid en krijg je chronische stress. Alles onder de gordel verslapt en je gaat er raar van communiceren.

Dat verklaart een hoop. Als iemand mij een vraag stelt en ik antwoord dat ik vroeger een Duitse herder was, dan is het gesprek meestal snel afgelopen.

Niet met iemand die Watergruwel heeft. Die is bang dat je in zijn zwemband bijt en dat hij zal verdrinken. Maar door de stress blijft hij wel onsamenhangend met je mee lullen.

Oké, dan is het me duidelijk. Dan vlieg ik nu weer snel naar huis.

Als je vroeger een Duitse herder was, dan kun je toch niet vliegen?

Grapje. Ik pis alleen nog even op je stoep en daarna ga ik lekker in je tuin zitten schijten.