Ik word jager-verzamelaar. Ik ga in het bos wonen. Net zoals de mensen dat vroeger deden. Een beetje rondtrekken. Af en toe een konijn vangen. Of een struik andijvie uit de grond trekken. Dan heb ik te eten en dan red ik me wel. Weg uit die oeverloos kletsende wereld, die alleen maar bezig is met discussiëren en polariseren.
Maar je hebt alles? Je kunt toch naar een coach als je je niet happy voelt?
Ach, een coach? We zijn als samenleving de verkeerde richting in geslagen. We leven in een wereld waarin alleen nog eindeloos wordt gediscussieerd. Het gaat er niet meer om dat we iets voor elkaar betekenen. En samen lol hebben. Het draait alleen nog maar om geld verdienen, polariseren en elkaar de maat nemen.
Maar je kunt je toch laten coachen om met deze nieuwe verworvenheden om te gaan? Voor honderdvijftig euro kun je al een koe knuffelen. Of je gaat naar lachtherapie? Of je laat een loopbaanspecialist uitzoeken welke kleur je bent. Dan kun je makkelijker je weg vinden. Op je werk tussen de andere kleurenblinden. Lekker acht uur per dag op een stoel zitten. En vergaderen over de nieuwste ontwikkelingen in onze snel veranderende wereld. Een mens moet goed kunnen praten. Als we het tempo van de veranderingen niet meer bij kunnen bijhouden, dan is praten het enige wat ons nog rest. In de politiek, op het werk, in actiegroepen. Oeverloos praten. Ga een debattraining volgen. Leer discussiëren. Dan kun je ook meedoen. Dagen, maanden, jaren. Overal over meepraten. Over alles een mening hebben. En anderen de maat nemen als ze een andere mening hebben dan jij.
Nee, ik word jager-verzamelaar. Ik ga rondtrekken. Zelf een hut bouwen. Op een plek en een tijdstip dat ik dat wil. Zonder dat iemand vraagt of ik wel CO2-neutraal in- en uitadem. Of mij partij wil laten trekken in allerlei conflicten in de wereld. Ik ga alleen nog korte gesprekken met mijn vrouw voeren. 'Sjaan, wat wil je vandaag eten? Konijn of andijvie?'. En dat mijn vrouw dan de ene dag antwoordt 'konijn' en de andere dag 'andijvie' En dat is het. Simpel. Geen actiegroepen die zich aan mijn deur vastplakken. Geen sukkels die met brandende fakkels voor mijn huis staan. En iedere dag als ik wakker word even kijken of ik een piemel of een vagina heb. Is het een piemel, dan ga ik die dag op konijnen jagen. Is het een vagina, dan ga ik andijvie plukken. De dag nemen zoals hij komt. Maar af en toe ook uit de band springen. Gewoon tóch op konijnen gaan jagen als ik wakker ben geworden met een vagina. En andijvie gaan plukken als er die dag een piemel in mijn broek groeit. Mij in dat bos niks van conventies aantrekken. Alleen doen wat ik zelf wil. En dan bouw ik een bunker voor mensen die de hele dag willen discussiëren en polariseren. Heel diep onder de grond. Daar kunnen ze dan tot het einde der tijden discussiëren en elkaar de maat nemen. En dan maak ik op het dak een luikje, waar ik af en toe door naar binnen kan kijken. Voor als ik het even niet meer zie zitten. En daarna tel ik mijn zegeningen. En vraag ik aan mijn vrouw of ze konijn of andijvie wil. En dan antwoordt mijn vrouw 'konijn'. Of 'andijvie', terwijl ze weet dat er die dag een piemel in mijn broek groeit. Gewoon voor de grap. Om het in het bos gezellig te houden.
