Links of rechts?

Wat is beter? Links of rechts?

Voor mij links. Als ik mijn penis rechts draag, dan heb ik net het gevoel of hij in een bankschroef zit.

Dat bedoel ik niet. Ben je politiek links of rechts georiënteerd?

Nee, ik ben meer van het politieke midden. We leven in een democratie. Of je het nou leuk vindt of niet, representatief beleid zit altijd in het midden. Als het kabinet links is, dan is rechts ontevreden. Is het rechts, dan is links ontevreden. Dan gaan we polariseren en daar wordt niemand beter van.

Hoe doorbreken we dat patroon?

Door het midden. Als je je ingraaft in een linker of rechter hoekje, dan boek je geen resultaat. Dan heb je een standpunt en dan houd je je daaraan vast. Dan roep je de hele dag dat jouw oplossing de enige juiste is, maar kom je nooit tot samenwerking. Omdat je de andere partijen niet tegemoet wilt komen. Feitelijk zit je dan voor lul in het parlement.

Maar je moet als politieke partij toch doen wat je belooft?

Nee, je moet zeggen wat je inzet is en tegelijk eerlijk aangeven dat je het grootste deel van je punten niet gaat realiseren. Omdat veel kiezers iets anders willen dan jij. En die moeten ook vertegenwoordigd worden. Je zult met andere partijen tot overeenstemming moeten komen, anders gebeurt er niks. Het is geven en nemen. Het ideale kabinet wordt dan een middenkabinet.

Mogen partijen andere partijen uitsluiten? Vooraf aangeven, dat ze niet met die partijen gaan regeren?

Nee, de Tweede Kamer is een afspiegeling van de stem van het volk. Na iedere verkiezing begint alles weer opnieuw. Het verleden is geweest en dan moet er weer open en onbevooroordeeld samengewerkt gaan worden. Zonder andere partijen uit te sluiten, want dan neem je hun kiezers niet serieus. Het kabinet is er niet alleen voor links of rechts, maar voor iedereen. Anders kunnen we net zo goed niet gaan stemmen.

Dan kunnen we de huidige partijen beter vooraf vragen met welke partijen ze willen samenwerken? Dan zetten we hun voorkeurscoalities op het stembiljet en dan kan de kiezer beslissen welke coalitie het moet worden. Die gaat dan regeren.

Maar ze willen allemaal wat anders. Daar komen ze niet uit.

Daarom doen wij het voor hun. Alle partijen moeten zélf hun voorkeurscoalitie aangeven en dan gaan de kiezers stemmen wat het gaat worden. De uitkomst is altijd een gemiddelde, dus dan wordt het een middenkabinet.

Is een dictatuur dan niet beter?

Nee, in een dictatuur beslist de machthebber alles in zijn eentje. Die is ook links of rechts. Als hij links is, dan valt rechts buiten de boot. En als hij rechts is dan valt links buiten de boot. Maar een volk heeft honderdduizend verschillende meningen en alle burgers willen meebeslissen. Dat lukt alleen in een democratie. Maar ook dan kun je er niet vanuit gaan, dat alles wat jij wil gebeurt. Als je dat wel doet, dan ben je een eikel. Zo eerlijk moeten we ook zijn. Dan snap je niet hoe het in een parlementaire democratie werkt.

Moeten we dan op een middenpartij stemmen?

Nee, we hebben al op partijen gestemd. Dat gaan we niet weer doen, want dan blijven we bezig. De gekozen partijen zijn bekend en die moeten nu zelf hun voorkeurscoalitie opgeven. Die zetten we op het stembiljet en dan beslissen de kiezers welke coalitie het wordt. Dan is de uitslag gelijk bekend en kunnen ze meteen regeren.

Dan wordt het dus een middenkabinet.

Ja, en dat is goed. In het midden zitten de realisten. Mensen die weten dat je moet samenwerken om zaken te realiseren. Ik lever wat van mijn standpunten in voor jou en dan lever jij wat van je standpunten in voor mij. Dan wordt het resultaat niet top, maar gemiddeld. Dat is in een parlementaire democratie nu eenmaal het hoogst haalbare.

En weglopers? Wat doen we met weglopers?

Die zetten we vier jaar op het schavot. Zonder recht op wachtgeld. Als je bent gekozen, dan maak je die vier jaar vol. Anders kunnen we Nederland beter sluiten. Dan voelt de kiezer zich niet meer serieus genomen.

Ik heb geen vertrouwen in de politiek. Ik plak mezelf altijd vast op de snelweg, om te demonstreren voor een goed klimaat.

Met die onzin gaan we stoppen. Daar is de gemiddelde Nederlander wel klaar mee. Als je je graag wil vastplakken, dan doe je dat thuis. Aan de ijskast. Dan maak je daar een foto van en die stuur je naar je geestverwanten. Met een smiley en de mededeling dat je jezelf weer heerlijk hebt dwarsgezeten voor de goede zaak. Demonstreren mag, maar dat doe je op het Malieveld. Zoals we dat democratisch hebben besloten.

En mijn broer dan? Die verbrandt iedere week een koran.

Hartstikke constructief, maar dat doet hij maar thuis. Met de gordijnen dicht en een brandblusser bij de hand. Dan hebben anderen daar geen last van.

Maar we hebben toch vrijheid van meningsuiting?

Ja, maar dat hoeft toch niet op straat? Er bestaat ook nog zo iets als fatsoen. Als ik je broer een lul vindt, dan steek ik hem ook niet in de fik. Dan is het einde zoek. In een parlementaire democratie doen mensen normaal, omdat een meerderheid van de bevolking graag wil dat mensen normaal doen. Dan blijft het gezellig.

Maar wat is dan normaal?

Wat door de meerderheid is besloten. Zo werkt het in een parlementaire democratie. Als je dat niet bevalt, dan koop je een kaartje voor een dictatuur. Zak chips mee, pinda's. Lekker de hele dag achter de tralies schreeuwen dat wat jij wil moet gebeuren.