Partij voor de Essentie

Ik heb de Partij voor de Essentie opgericht. Als het extraparlementaire kabinet valt, dan staan wij klaar om het landsbestuur over te nemen.

Wat is volgens jou de essentie?

Lachen, een huis en goede zorg.

Is het zo simpel?

Zo simpel is het. We zijn te ver afgedwaald. Politieke partijen komen alleen op voor deelbelangen. De Boer Burger Beweging, Partij voor de Dieren, Forum voor Epilepsie, de PVV. Harmonie en het vrolijke woord ontbreken. Ze vechten elkaar de tent uit om zich te profileren. Zelfs de coalitiepartijen. Er wordt niet meer gelachen.

Maar de vluchtelingenproblematiek is toch het belangrijkst?

Welnee. Lachen, een huis en goede zorg zijn belangrijk. Maar wij richten ons op immigratie. Dat maken we het belangrijkste punt, alsof alle problemen daardoor komen. En we schelden en bedreigen via X. In plaats van ergens voor te zijn, zijn we overal tegen. Dat is het kenmerk van welvaart. Als het te goed gaat, dan heb je geen zinnige dingen meer om je druk om te maken. Dan ga je vechten om futiliteiten. Daarom richt mijn partij zich op de essentie. Lachen, een huis en goede zorg. Al het andere is onbelangrijk.

En economie? Hoe ga je zorgen dat er voldoende geld wordt verdiend?

Geld schaffen we af. Het wordt niet eerlijk verdeeld en dat is de oorzaak van alle problemen. We denken alleen in termen van geld. Daardoor zien we de zorg als een kostenpost. En het heeft huizen onbetaalbaar gemaakt. Alleen de 'carrière' is belangrijk en die wordt ook weer afgemeten aan geld. Als je veel verdient, dan heb je het gemaakt. Wat je daarvoor doet is niet belangrijk. Maar het meest waardevolle werk wordt gedaan door vrijwilligers. Mensen die 'om niet' de belangrijkste taken in ons land uitvoeren. In het verenigingsleven, als mantelzorger, voor de goede doelen. Daarom moeten we terug naar de essentie. Een huis en goede zorg. En niet meer schelden via X, maar lachen.

Geldt dat voor iedereen?

Natuurlijk. Nu hebben we een tweedeling. De grootste groep heeft veel en een kleinere groep heeft weinig tot niets. 'Ikke, ikke en de rest kan stikken'. De een verdient zich scheel en de ander heeft geen cent. En dat zijn veelal de jongeren. Die kunnen geen huis meer betalen. Ja, als ze zeventig zijn. Het verpleegtehuis. Maar dan moet de zorg wel goed geregeld zijn, anders pissen ze weer naast de pot. De bejaardenhuizen zijn ook al verdwenen. Laten we wel wezen. We hebben er een zooitje van gemaakt. Eén mazzeltje is er wel. Ik zit zelf aan de goede kant.

Was dat door eigen verdienste?

Och, dat maken we mekaar graag wijs. Maar in het leven moet je gewoon mazzel hebben. Als je geschept wordt door een auto, dan is het gedaan met de pret. Dan lig je met een dwarslaesie in het verpleegtehuis en dat kan in één seconde gebeurd zijn. Dan ben je niet meer die succesvolle grootverdiener van de Zuidas, maar een kostenpost. Dan wordt het leven toch anders.

En voedsel? Dat is toch ook essentieel?

Hou toch op. Obesitas is welvaartsziekte nummer één. Als we het vet-surplus van alle Nederlanders opbakken, dan hebben we de komende driehonderd jaar allemaal gratis babi-pangang. Nee, eten is niet het probleem. Teveel eten is het probleem. Jaarlijks eten we voor 4 miljard aan snoepgoed. En dan laten we al het andere ongezonde eten nog maar even buiten beschouwing. Om dat te stoppen heb je geen politieke partij nodig. Alleen karakter. Dan kunnen die miljarden die we overhouden naar de zorg. En naar de bouw van huizen. Dan zijn de jongeren ook weer blij. Hoeven ze niet tot hun pensioen bij papa en mama te wonen.