Fijn dat u gekomen bent. Laten we gelijk terzake komen. Waarom heeft u op onze vacature gesolliciteerd?
Ik heb de opleiding die u vraagt.
En verder? Wat zijn uw diepere beweegredenen?
Ik heb geld nodig. Net als iedereen.
Maar waarom heeft u juist bij ons gesolliciteerd?
Dat zeg ik. Ik heb geld nodig om in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien. U vraagt een bepaalde opleiding en die heb ik. Fijn dat we een match hebben. Moeten we alleen nog afspreken wat u mij betaalt en wanneer ik kan beginnen.
Nou, dat is wat kort door de bocht. We willen graag eerst nog wat meer van u weten.
Wat kunt u voor ons betekenen?
Geen idee. Ik weet toch niet wat er bij u allemaal gebeurt. Ik werk nog niet bij u. Dat moet ik allemaal nog ervaren. Laten we eerst afspreken dat ik ben aangenomen. Dan kunnen we de samenwerking daarna uitbouwen.
Maar wat vindt u van onze missie? Heeft u hem gezien op onze site?
Nee, daar heb ik niet naar gekeken. Maakt mij verder ook niet uit wat uw missie is. Het ene bedrijf heeft de ene missie en het andere bedrijf de andere. Uiteindelijk zit je overal 45 jaar op een bureaustoel naar een beeldscherm te kijken. Nee, ik zoek werk want anders heb ik geen brood op de plank. Als ik geen geld nodig had gehad dan had ik niet gesolliciteerd. Dan was ik wel vrijwilliger geworden. Had ik iets gaan doen wat ik leuk vind. Maar als we nu eerst de belangrijkste zaken regelen, dan kunnen we daarna verder praten. Wat gaat u mij betalen en wanneer kan ik beginnen?
U gaat mij veel te snel. We willen u eerst wat beter leren kennen. Past u in het team? Kunt u goed overweg met de mensen moet wie u gaat werken? Allemaal zaken die heel belangrijk zijn voor het welslagen van de onderneming.
Ik kan nu toch nog niet vertellen of ik in het team pas? Ik ken al die mensen nog niet. Om elkaar goed te leren kennen is tijd nodig. Maar als u mij nu aanneemt dan kan de gewenning gelijk beginnen. Hoe eerder ik begin, hoe sneller we elkaar leren kennen.
Maar stel dat wij nou niet goed met elkaar overweg kunnen?
Geen idee. Maar laten we het pragmatisch aanpakken. Op mijn eerste dag zetten we onze bureaus tegen elkaar. Als ik u na een paar dagen een gigantische lul vind dan gaat u gewoon wat verder bij mij vandaan zitten. Bevalt het mij daarna nog niet dan neemt u ontslag. Ik neem aan dat we daarvoor een opzegtermijn afspreken? Dat ik straks niet onnodig lang aan u vastzit. Dat is voor beide partijen beter.
Maar u gaat de zaken omdraaien. Ik ben de werkgever en u komt bij mij solliciteren.
Dan ga ik zelf toch geen ontslag nemen?
Dat zie ik toch genuanceerder. Ik heb de opleiding die u nodig heeft om uw bedrijf te laten draaien. Zonder mij bent u niets. In uw eentje redt u het niet en met de rest van de werknemers blijkbaar ook niet. Anders had u die advertentie niet geplaatst. Los daarvan. Het moet niet alleen om u draaien want dan ben ik er klaar mee. Sociaal maatschappelijk ondernemen staat bij mij hoog in het vaandel.
Maar wat krijgen we nou? Dit heb ik nog nooit meegemaakt.
Dat is uw eigen schuld. U had zich wat beter op dit gesprek kunnen voorbereiden. U had wat vaker kunnen adverteren. Dan waren er meer sollicitanten langs gekomen, had u eerder nieuwe werknemers gehad en hadden die u ook eerder kunnen vertellen dat u een enorme lul bent. Het is allemaal niet heel ingewikkeld. Als u wat meer ondernemingszin had gehad dan had u dat al lang geweten. Dat vind ik toch een minpunt. Moet u nog even aan werken.
Dit slaat alles. Dit pik ik niet. U bent totaal niet realistisch.
Jammer dat u zich door emoties laat leiden. Laten we het zakelijk houden en het eerst nog even over het geld hebben. Worden de inkomsten van het bedrijf eerlijk verdeeld? Niet dat ik straks keihard aan het werk ben om u miljonair te maken. Met dat concept heb ik het wel gehad. Kijk om u heen. Het leidt er alleen toe dat de ene groep steeds rijker wordt en de andere steeds armer. Dat is niet meer van deze tijd. Prima dat u iets meer verdient dan ik, want u loopt immers meer risico. Maar het is natuurlijk onnodig dat ik al het werk doe terwijl u met een sigaar in uw villa zit.
Bij ons krijg je een salaris. De winst van het bedrijf beleg ik in vastgoed.
Natuurlijk. Wat moet je met al dat geld als je er toch al genoeg van hebt? Dan koop je huizen en dan ga je die verhuren. In het kapitalistische systeem is schaarste een prima reden om anderen een poot uit te trekken. Verhuur je dat toch al dure huis voor nog meer geld aan anderen om nog rijker te worden. Jij hebt geld. Wie doet je wat? Kun je lekker op je luie pinda in je leunstoel gaan zitten om te zien hoe je zonder verdere inspanning nog rijker wordt. Persoonlijk vind ik dit niet constructief. Vrij asociaal zelfs.
Maar je solliciteert bij een vastgoed bedrijf?
Weer zoiets. Ik dacht te solliciteren bij een bedrijf met de naam Vast Goed. Dan ga ik ervan uit dat het wel snor zit. Nu vertelt u mij een heel ander verhaal. Vind ik een mooi punt voor de evaluatie maar verder heb ik het eigenlijk wel gezien. We hebben geen match. Ik denk dat onze wegen zich hier moeten gaan scheiden. Ik dank ik u voor uw aanwezigheid. Als u rechts de deur uitloopt dan staat u buiten. Kan ik vanmiddag nog wat andere werkgevers uitnodigen die hopelijk een wat meer inclusieve kijk op de relatie werkgever-werknemer hebben.
コメント