Vredesprijs

Op Eerste Kerstdag krijg ik de Flivla-vredesprijs.

Van de Flivla? Wat is dat voor een club?

Dat is een club van dyslectische vlaflip-eters. Ieder weekend maken ze een vlaflip voor elkaar. Een laagje vanillevla. Limonadesiroop erover. Een grote laag yoghurt. Mensen die van een vlaflip houden vinden het heerlijk. De club bestaat al sinds november 2025.

Dat is nog maar kort. Wie heeft die club opgericht?

Ik.

Dus jij krijgt een vredesprijs van een club die je zelf hebt opgericht? Wie bepaalt dat?

De jury.

Wie zitten daarin?

Ik. Ik ben unaniem gekozen.

Maar door wie ben je dan gekozen?

Door de leden. We hebben een statuut en daarin is vastgelegd dat de jury door de leden wordt gekozen.

Hoeveel leden hebben jullie?

Eén. Dat ben ik.

Dus jij bent het enige lid, je kiest jezelf als lid van de jury die maar uit één man bestaat en daarna bepaal je dat je zelf de vredesprijs krijgt?

Ja, de winnaar wordt democratisch gekozen.

Maar waarom reikt de Flivla een vredesprijs uit? Vlaflip-eters hebben toch niks met vrede te maken?

Natuurlijk wel. Iedereen wil vrede. Vrede is het belangrijkste wat er is. Ook voor vlaflip-eters. Probeer jij in een oorlog maar eens aan een vlaflip te komen? Dat gaat je niet lukken. De winkels zijn dicht. Vla is op de bon. Flip ook. Dan kun je alleen nog bloembollen eten uit je noodpakket.

Dus omdat iedereen vrede wil, gaat de Flivla jou een vredeprijs uitreiken?

Ja, het is een blijk van waardering voor al het goede werk dat ik gedaan heb. Ik heb in 196 landen voor vrede gezorgd. De prijs is het hoogste wat je op aarde kunt bereiken.

Ik vind het toch vreemd. Feitelijk reik je de prijs aan jezelf uit.

Nee, dat doet mijn vrouw. Bij de oprichtingsvergadering van de Flivla heb ik vastgelegd dat zij dat doet.

Die prijs staat al bij haar in de kast?

Nee, die moet ik nog halen. Voor de uitreiking ga ik nog even naar de HEMA.

De prijs wordt gesponsord door de HEMA?

Nee, daar ga ik hem kopen.

De HEMA verkoopt toch geen vredesprijzen?

Jawel, we gaan richting de Kerst en Kerst is het feest van de vrede. Ik ga kijken of ik een passende prijs weet te vinden. Dat moet geen probleem zijn.

Een rookworst in de vorm van de letter V? Van vrede?

Dat is een goed idee. Zie je nou, zodra ik erover begin weet jij al welke prijs ik zou moeten krijgen. Alleen mijn nabijheid verrijkt je leven al.

Doe je het niet gewoon voor je eigen ego?

Nee, daarvoor is de prijs te belangrijk. Iedereen zou hem wel willen winnen. Ik kijk uit naar de Kerst. Eerst de prijsuitreiking. Daarna voor mezelf een vlaflip maken en die zelf opeten. En genieten. Dankbaar zijn dat ik de prijs heb mogen ontvangen en hopen dat ik mensen inspireer om zich ook voor de vrede in te zetten.

Organiseert de Flivla nog een groot feest? Het is toch een unicum.

Nee, een feest wordt me te druk. Dan moet ik dat in mijn eentje voor mezelf organiseren en dan kan ik daarna alles weer opruimen. Ik blijf gewoon wie ik was. Cognitief perfect, door iedereen gewaardeerd, uitzonderlijk intelligent en de grootste strijder voor de vrede die de wereld ooit gekend heeft.

Groter dan Jezus?

De betere versie. Omdat God het zo gewild heeft.