Wanneer is iemand een lul? We hadden het er al eerder over. Elke keer als ik Trump zie, dan moet ik daaraan denken. Ik vind Trump een hele grote lul. Normaal vind ik niet zo snel iets van iemand, we zijn niet allemaal perfect. Maar deze man is buitencategorie. Elke keer als ik Trump zie, denk ik 'Jezus, wat een lul'. Hoe zou dat komen?
Of je iemand een lul vindt heeft te maken met zijn voorkomen. Hoe hij kijkt. Hoe hij zich gedraagt. En niet onbelangrijk, hoe hij handelt. Als je zegt dat je de Nobel-prijs voor de vrede wil winnen, dan hoort dat niet te lukken, als je zwakkeren daarvoor onder druk zet, omdat je zelf in een machtspositie zit. Dan ben je niet bezig om vrede te krijgen. Dan zet je anderen het mes op de keel voor eigen gewin. Daar is de Nobelprijs voor de Vrede niet voor bedoeld.
Ik vind het begrijpelijk dat Trump opkomt voor de belangen van Amerika. Daar is hij voor gekozen. En dat Europa zijn eigen broek moet ophouden, ook prima. Maar zijn manier van handelen wekt irritatie. Handelsoorlogen beginnen, zeggen dat Groenland en Canada onderdeel van Amerika moeten worden, Zelensky een dictator noemen, zeggen dat hij een derde wereldoorlog wil ontketen. Dat is 'abject' gedrag, zou Bram Moszkowicz zeggen.
Maar misschien komt er door hem wel vrede? Er is een voorstel om de vijandelijkheden dertig dagen te stoppen. Zelensky is akkoord. Trump gaat het nu aan Poetin voorleggen.
Poetin vind ik ook een lul. Eigenlijk een nog grotere lul dan Trump.
Lullen zijn meestal leiders. Die willen groot en sterk lijken en dan beginnen ze een oorlog. Er is geen burger die oorlog wil. Niet in Rusland, niet in Oekraïne, niet in Europa en niet in Amerika. Alleen de lul zelf en een klein groepje lullen om hem heen. Omdat die hun welvarende leventje aan de lul te danken hebben. Burgers zouden in opstand moeten komen tegen lullen. Als de lul zegt 'we gaan oorlog voeren', dat er dan niemand meedoet. Dan staat de lul alleen aan het front en dan is het snel met hem gedaan. Dan hoeven we geen dure kogel-fabriek te bouwen. Dan is een grote steen voldoende. Of kokende olie. Of de lul twee minuten met zijn gezicht in de toiletpot drukken. Dat soort dingen. Maar bij Poetin is dat niet nodig. Als je een Wodka-glaasje over hem heen schuift, dan krijgt hij geen lucht meer. Dan kunnen we die achthonderd miljard voor het Europees defensiefonds aan nuttiger dingen besteden.
Dat zijn hele morbide oplossingen. In een democratie doen we dat soort dingen niet.
Nee, niet bij Trump. Alleen bij Poetin. Rusland is geen democratie, dus die hebben dispensatie.
Dan blijven we wel met Trump zitten.
Het is niet anders. Als we maar niet onderdanig tegen hem doen, maar uitgaan van eigen kracht. 'Let's make Europa Great Again' en ons niet aan Trump ergeren. Al twijfel ik, of mij dat bij die lul gaat lukken...
Comments