Ben jij wel eens dood geweest?
Eén keer.
En daarna? Gereïncarneerd als die dikke man die je nu bent?
Nee, gewoon uit de dood herrezen. Ik ben een soort Jezus après la lettre.
Als je gelooft in God, dan kan dat. Maar toch niet in het echt?
Ik denk het wel.
Maar hoe voelt dat dan, als je dood bent?
Ik was niet echt dood. Ik kreeg een epileptische aanval. Ik reed met de auto vanuit Zuid-Frankrijk terug naar Nederland. In België ging ik ineens raar gedrag vertonen.
Dat is toch niet vreemd? We werken al vijftien jaar samen. Er is nog geen dag geweest dat ik dacht, dat je wel spoorde.
Daar dacht mijn vrouw anders over. Ik zat achter het stuur en reed met een vaartje van honderdtwintig over de snelweg. Ik begon met mijn armen te zwaaien, er kwam schuim uit mijn mond en ik zakte in elkaar, achter het stuur. Geen gedrag dat tot mijn dagelijkse routine behoort.
En toen?
Geen idee. Tot de seconde daarvoor kan ik mij alles herinneren, maar daarna weet ik niks meer. Ik denk dat ik een soort van dood was. Niet in biologische zin, maar wel vergelijkbaar. De schakelaar ging uit en ik was er niet meer.
Wat is het eerste, wat je je weer kan herinneren?
Dat ik na het ongeluk met een ambulanceverpleegkundige stond te praten. Achter de vangrails. Ze zei dat ik mee naar het ziekenhuis moest, om alles te laten controleren. Ik zei dat dat niet nodig was, omdat we naar huis gingen. Daarbij wenkte ik naar mijn vrouw en zei 'kom, we gaan'. Alsof er niks gebeurd was. Waarop mijn vrouw naar de auto wees en zei 'dat gaat niet lukken, hè?' Onze auto stond zwaar beschadigd, met de motorkap onder een vrachtwagen geparkeerd.
Dan heb je mazzel gehad.
Dat kwam door mijn vrouw. Toppertje. Die zat naast mij en heeft het stuur overgenomen. Ze kon niet remmen, dus we schoven onder de vrachtwagen die voor ons reed. Die is gaan remmen en zo zijn we gestopt. Mijn auto was total loss, maar toch was het geen harde klap. De airbags zijn niet uitgegaan en allebei hadden we niks.
Wat is je het meest bijgebleven?
Niks, want ik heb het niet bewust meegemaakt. Volgens mijn vrouw wilde ik uit de auto stappen, maar dat heeft ze weten te voorkomen. Het is niet slim om op de snelweg aan de linkerkant uit je auto te stappen, als alle auto's met honderdvijftig kilometer per uur langs je heen rijden.
Wat heb je eraan over gehouden?
Ook niks. De schakelaar ging uit en het bewustzijn ging op nul. Ik kan mij er niets van herinneren. Voor mijn vrouw was het wel traumatisch, want die keek de dood in de ogen. Die zat met honderdtwintig kilometer per uur naast een bestuurder die het 'ineens niet meer deed'. Die had wel een psycholoog nodig om dat ongeluk te verwerken. Het is vier jaar geleden, maar nog steeds is ze alert als ze naast mij in de auto zit.
Wat is je nou het meest bijgebleven?
Dat ik mijn bewustzijn terugkreeg, terwijl ik met die vrouw van de ambulance stond te praten. Er stonden politieauto's op de snelweg. Een ambulance. Daarachter een sleepwagen. Mijn auto total loss onder een vrachtwagen. Een lange file op de snelweg. En in al die chaos zeg ik tegen die vrouw van de ambulance, dat we naar huis gingen. Alsof er niks gebeurd was. Je kunt dus blijkbaar praten, zonder dat je je bewust bent van wat je zegt en wat er om je heen gebeurt. Achteraf deed me dat denken aan een gesprek dat een journalist had met een Tweede Kamerlid, over een onderwerp dat die journalist had verzonnen. Dat Tweede Kamerlid gaf zijn mening, alsof hij er alles vanaf wist. Mensen kletsen overal over mee. Ook als ze volstrekt niet weten waar het over gaat. En dat is na een epileptische aanval blijkbaar niet anders. Dat zit in ons DNA. Ook al weten we niets van het onderwerp af, we kletsen overal over mee en hebben overal een mening over.
Heeft het je veranderd?
Ja, als ik tegenwoordig iemand hoor die een mening heeft, dan vraag ik mij steeds af 'is hij zich daar nou van bewust, of heeft hij een epileptische aanval?' Maar verder niks, gelukkig. Ik had nooit eerder zo'n aanval gehad en daarna is het ook nooit meer teruggekomen. Dat kan dus blijkbaar uit het niets. Het is maar dat je het weet. En met mijn 'toppertje' gaat het ook goed.
Vakantietip: Niet in één streep met de auto van Nederland naar Zuid Frankrijk rijden. Tegenwoordig pikken we halverwege maar een hotelletje...
ความคิดเห็น