Schrijven

Vroeger was ik een slechte schrijver.

Nog steeds, toch?

Vind je?

Ja, andere schrijvers ontwikkelen zich, maar bij jou zie ik een constante, neergaande lijn. Dat vind ik knap. Juist in deze tijd, waarin alles snel verandert. Heb je wel eens gedacht aan een cursus?

Zeker, die heb ik gegeven. Mijn cursisten haakten snel af en daar deed ik het voor. Mensen hun authenticiteit laten volgen. Duidelijk maken dat ze niet naar anderen moeten luisteren, maar gewoon moeten schrijven. En daar hun lol uit halen.

Had je nooit behoefte aan ambitie?

Hoe bedoel je?

Nou, net als Poetin. Dat je denkt, ik ga wat van mijn leven maken. Ik stuur allemaal jonge mannen een oorlog in, om een stuk land van anderen in te pikken. Dat honderdduizenden vaders en moeders hun zonen kwijtraken. En kinderen hun vader. Alles plaatgooien en dood en verderf zaaien. Dat je niet een slechte schrijver blijft, maar een doel hebt. Ertoe doet. En jezelf zo een plek in de geschiedenis geeft.

Nee, ik ben niet van de oorlog. De wereld is meer gebaat bij slechte schrijvers. Die halen de geschiedenisboeken niet, maar ik denk dat hun bijdrage aan de mensheid wezenlijker is dan die van mensen als Poetin. Dat we geen agressievelingen en machtswellustelingen nodig hebben, maar dat je beter een slechte schrijver kunt worden. Iemand die rustig in zijn kamertje zit te schrijven, zonder anderen geweld aan te doen. Ik denk dat de wereld daar beter van wordt.

En goede schrijvers? Mogen het ook goede schrijvers worden?

Natuurlijk, maar dat is niet voor iedereen weggelegd. Als we oorlog willen voorkomen, dan moeten we mensen oproepen een slechte schrijver te worden. Dan houden we de drempel laag en gaan mensen twijfelen. 'Zal ik vandaag een oorlog beginnen, of eerst maar eens een slecht verhaal schrijven?' Voor een oorlog moet je toch een hoop regelen. En er vallen doden bij. Daar zit ook niet iedereen op te wachten. Dat de mensen gaan denken 'weet je wat, ik word lekker een slechte schrijver. Misschien ben ik wel een van de gelukkigen, die later een goede schrijver wordt.'

Dat vind ik een mooie gedachte. Ben je al met een nieuw, slecht verhaal bezig?

Ja, het gaat over een man met een oranje gezicht, die zijn haar in een padvindersknoop naar voren kamt. Als president van het land Lullo-Lago roept hij zijn kiezers op het parlement te bestormen. Het is een handelaar die vooral uit is op eigen gewin. Daarvoor geeft hij cryptomunten uit. Om alleenheerser te worden, probeert hij de rechterlijke macht buiten spel te zetten. Van de vrije pers moet hij niks hebben. Feiten noemt hij nep-nieuws en zijn eigen nep-nieuws noemt hij feiten. In zijn honger naar profijt en geldelijk gewin wil hij andere landen dwingen hun grondstoffen aan hem te verkopen. Als die landen dat niet onder zijn voorwaarden doen, dan dreigt hij zijn leger in te zetten. Ook onderhandelt hij met de leider van het grootste land Raslund. Dat is dictator Pitoen, die een oorlog is begonnen met het naastgelegen land Akroeïne. Omdat hij heerser over een Groot Raslundisch Rijk wil worden. Daar krijgt Pitoen een strakke plasser van. En de president van Lullo-Lago ook. Die is gek op mannen met strakke plassers. Die vindt hij stoer. Er zit ook seks in. Vrouwen worden door de president van Lullo-Lago bij hun pussy gegrabt, omdat dat zijn hobby is. Ik ga het verhaal niet verder verklappen, maar het is fictie. Tenminste, dat was het toen ik het dertig jaar geleden verzon. Inmiddels ben ik ingehaald door de realiteit. Ik ga het nu als non-fictie uitgeven.

Jezus, hoe heb je dat in die tijd kunnen verzinnen? Gebruikte je daar hallucinerende middelen voor?

Nee, ik ging gewoon zitten en bedacht verhalen die het voorstellingsvermogen van mensen te boven ging. Dat doe ik nog steeds.

Ik weet het. Je vorige boek ging over Goethe, Faust en Adolf Hitler. Die gingen met z'n drieën op de fiets naar de Efteling. Hoe is dat verhaal ontstaan?

Eigenlijk op dezelfde manier. Vroeger droomde ik over Adolf Hitler. Die vertelde, dat hij met Faust en Goethe op de fiets naar de Efteling ging. Ik legde hem uit, dat Faust geen persoon is, maar een verhaal van Goethe. En dat ik zijn verhaal dus een raar verhaal vond. Maar ja, zo was Hitler. Een merkwaardig mannetje. Hij heeft een boek geschreven dat nog veel gekker was. Als slechte schrijvers hun verhalen voor zichzelf houden, is er niets aan de hand. Maar Hitler ging zijn eigen verhaal geloven. Toen heb ik gezegd, dat hij zichzelf het best door zijn hoofd kon schieten. Dat heeft hij gedaan, maar veel te laat. Daarom heb ik Poetin gebeld en gezegd dat hij meteen uit het raam moet springen. Als hij daarmee wacht, dan zou het wel eens helemaal verkeerd met hem kunnen aflopen.

Denk je dat hij dat gaat doen?

Ik weet het niet. De meeste Russen springen uit het raam, maar Poetin is eigenzinnig. Als je hem vraagt uit het raam te springen, dan zal hij zichzelf wel door zijn kop schieten. Zo is hij. En Rusland is een democratie, dus die vrijheid heeft hij. Voor schrijvers maakt het verder niet uit. Welke keuze hij ook maakt, er zit hoe dan ook een goed verhaal in.